Semasa golongan penentang Islam di Semenanjung Tanah Arab bergabung dan merancang hendak menghancurkan umat Islam, penduduk di Madinah semakin bimbang. Pasukan musuh berkenaan bukan kecil tetapi gabungan suku Arab terbesar dan ditambah dengan beberapa suku kaum Yahudi di Semenanjung Arab dan kalau dibandingkan dengan umat Islam pada masa itu belum tentu boleh menang.
Bagaimanapun Nabi Muhammad tidak gundah gulana. Beliau mengadakan mesyuarat dengan sahabt-sahabatnya bagi mengatasi saat genting berkenaan. Dalam mesyuarat berkenaan baginda tidak terus membuat keputusan sebaliknya mendapatkan pandangan daripada rakan-rakannya yang lain. Akhirnya seorang sahabat bangsa Parsi, Salman al-Farisi, mengemukakan cadangan menggali parit besar di sekeliling bandar Madinah. Strategi ini tidak pernah dibuat oleh bangsa Arab tetapi sebaliknya berasal daripada negara Parsi. Baginda bersetuju dan strategi pun diatur dengan parit sepanjang 5 km dibina bertujuan menjadi benteng pertahanan daripada tentera Ahzab yang akhirnya berjaya mematahkan serangan besar-besaran yang diatur oleh tentera musuh.
Itulah sedikit sedutan cerita yang saya dengar daripada ceramah oleh seorang ustaz yang saya hadiri di masjid berhampiran rumah saya tiga hari yang lalu.
Apa yang menarik perhatian saya daripada cerita ini ialah perlunya kita mendengar pandangan dan pendapat orang lain sebelum membuat keputusan yang terbaik untuk organisasi kita. Saya juga ingin mengaitkannya dengan pepetah cina yang menyebut "dua kepala lebih daripada satu kepala" yang bermaksud idea dua orang atau lebih selalunya lebih baik daripada kita memikirnyan seorang diri. Kalau kita kaitkan dengan trend pengurusan mutakhir yang pernah saya tulis sebelum ini iaitu kerja sepasukan adalah pendekatan terbaik untuk mencapai matlamat sesuatu organisasi atau kumpulan. Kesimpulannya moral of the story daripada apa yang saya tulis tentang idea Salman al-Farisi di atas ialah "Sekiranya anda ingin tahu, jawapannya, bertanyalah."
0 comments:
Post a Comment